به تو: کاش اینقدر که جلال خدا رو می بینی جمال عین جلالش را هم ببینی... بعضی دردها کثیفه اما دردی که برای خدا باشه زیبا و دلنشینه، گاهی دل آدمها با دیدن بعضی سختی ها ، مثل مرگ یه عزیزی، کم کم شروع میکنه به ناله و زاری کردن، که ای خدا چرا این طوری شد، چرا من، چرا گُل من، چرا...چرا...چرا....؟! اما اگه یه کم بگذره یا نه، یه کم صبورتر باشی و توکلش به خدا باشه، توی همون سختی زیبایی هایی رو میبینه که کافر به خدا، هرگز اون رو حس نمی کنه، اون لذت رو درک نمی کنه....و اون وقته که حضرت زینب(س) در مورد واقعه ی عاشورا می فرمایند: